Vogelvlo
Vogelvlooien komen af en toe voor in woningen. Zij lijken erg veel op de kattenvlo, alleen verschillen ze in het aantal wangkammen. Twee bekende soorten zijn de kippenvlo (Ceratophyllus gallinae Schrank) en de gewone vogelvlo (Ceratophyllus fringillae Walker).
Uiterlijk
Vogelvlooien zijn vleugelloze insecten met een zijdelings afgeplat lichaam en een donkerbruine tot zwarte kleur. Ze hebben een lengte van 1,2-3 mm en beschikken over goed ontwikkelde springpoten.
Aan de onderzijde van de kop hebben vogelvlooien geen zogenaamde “wangkam”, dit in tegenstelling tot de honden- en kattenvlo.
Ontwikkeling
Vlooien ondergaan een volledige gedaanteverwisseling. Dit wil zeggen dat de ontwikkeling 4 stadia kent: ei–larve–pop–adult.
Een vrouwelijke vogelvlo zet na een bloedmaaltijd 4 tot 8 eitjes per keer af. Het totaal aantal eitjes kan oplopen tot enige honderden.
Uit de eitjes komen pootloze larven, die zich voeden met (allerlei) organisch materiaal dat in vogelnesten aanwezig is. Na een popstadium van 1 à 2 weken komen de volwassen vlooien tevoorschijn. Onder absolute rust (geen trillingen) kunnen ze tot 1 jaar in het popstadium blijven. Volwassen vlooien leven 1 jaar.
Leefwijze
Vogelvlooien kunnen voorkomen in vogelnesten, kippenhokken en andere vogelverblijfsplaatsen. In kippenhokken kunnen ze vanwege het permanent aanwezig zijn van “gastheren” soms zelfs in grote aantallen voorkomen en kunnen –wanneer het hok redelijk warm is– zelfs het hele jaar door volwassen exemplaren worden aangetroffen.
In vogelnesten is dit niet het geval. In de winter zal daarin nauwelijks activiteit van vogelvlooien te bespeuren zijn. Pas in het voorjaar, als de temperatuur oploopt, komen de vlooien tevoorschijn.
Wanneer er zich niet snel een vogel aandient om als gastheer te fungeren, gaan ze op zoek naar voedsel en kunnen daarbij soms huizen binnendringen. In huis kunnen ze zich niet lang handhaven. Wel kan hinder door enkele vogelvlooien in woningen soms hardnekkig zijn.
Ook wanneer de jonge vogels de nesten verlaten, kunnen hongerige vogelvlooien op zoek gaan naar nieuwe gastheren en daarbij soms hinder bezorgen aan de mens. De mens wordt daarbij gebeten wat soms tot ernstige huidirritatie kan leiden. Soms blijven de vrouwelijke vlooien met de zuigsnuit in de huid verankerd zitten en vormen zo een stationaire parasiet.
Op den duur sterven de vogelvlooien in huis vanzelf, aangezien zij vogelbloed nodig hebben voor de voortplanting.
Wering en preventie
Het verwijderen van verlaten vogelnesten (onder dakpannen en rondom de woning) en het schoonmaken van verlaten nestkastjes kan hinder van vogelvlooien voorkomen.
Wanneer vogels in gevangenschap worden gehouden (kippen meegerekend), moeten de kooien of hokken regelmatig worden schoongemaakt.